• Het historisch overzicht

    De gemiddelde voetballer van Hellevoetsluis weet dat de vereniging inmiddels bijna 100 jaar bestaat, maar wie kan zich een beeld vormen bij de oprichting van wat vanaf 9 mei 1919 H.V.V. heette? In de archieven vinden we de namen van enkele van de oprichters. Het zijn de heren A. Wessel Az, J. van Beek, J. van den Ban, M. van de Wiele, J.H. Zoon, J.B. van Engelen en A. van Kralingen. Zo kort na de Eerste Wereldoorlog zijn zij het die bijna letterlijk de aftrap verrichten. En meteen al wijzigen zij hun tactiek door voor aanvang van de eerste competitie de naam H.V.V. te wijzigen in Hellevoetsluis. De grote vraag in die jaren luidt: ‘Hoe beëindigen wij de competitie ten opzichte van onze rivalen W.R.W. uit Brielle en O.V.V. uit Oostvoorne?’. Het is een vraag die menig voetballiefhebber raakt. Derby’s tegen deze ploegen trekken vaak 1.000 kijkers naar het Glacis. Onder hen natuurlijk ook de dames, die minder dan tien jaar nodig hebben om het voetbal ook binnen de lijnen te ontdekken; al in 1929 vindt de eerste damesvoetbalwedstrijd plaats tegen een team uit Rotterdam.

    Dertien jaar na de oprichting, in 1932, vindt er een fusie plaats tussen Nieuw-Hellevoet en Hellevoetsluis. De naam luidt vanaf nu officieel H.N.C. Hellevoetsluis. De fusie werpt al meteen zijn vruchten af, want aan het eind van het seizoen 1932/’33 promoveert Hellevoetsluis naar de K.N.V.B. om in 1936 zelfs te promoveren naar de 3e klasse K.N.V.B. Een huzarenstukje, maar het mag niet lang duren. Binnen enkele jaren moet Hellevoetsluis het veroverde terrein prijsgeven.
    Tijdens de oorlogsjaren en in de jaren tot 1951 speelt de club haar thuiswedstrijden op het terrein achter de rubberfabriek. Dit om de gemeente de gelegenheid te geven het terrein aan het Glacis om te toveren tot een van de eerste nieuwe bouwterreinen na de oorlog. Die situatie werd door de club niet als een luxe beschouwd en dus zocht men naar een nieuwe locatie. Die werd gevonden aan de Brielsestraatweg, het terrein waar Hellevoetsluis nog altijd haar gasten ontvangt.
    Intussen blijken de voetballende kwaliteiten van het eerste team er niet beter op geworden. In het seizoen 1951/’52 degradeert men naar de R.V.B. na een beslissingswedstrijd tegen D.E.H. In het seizoen 1958/’59 zakt de club zelfs naar de 2e klasse R.V.B.

    Zaterdagafdeling erbij
    Om het sportieve tij te keren, wordt naar alternatieve oplossingen gezocht. Op initiatief van o.a. de heer J.A. Mastenbroek wordt in 1959 de zaterdagafdeling opgericht. In het daaropvolgende seizoen promoveert zij direct. Het blijkt een impuls voor de zondagvoetballers, die kampioen worden en dus promoveren naar de 1e klasse R.V.B. De opdeling in zaterdag- en zondagvoetbal blijkt een gouden greep te zijn. Weliswaar volgt in de jaren 60 nog een degradatie naar de 2e klasse, maar in het seizoen 1967/’68 is het dubbel prijs: zowel de zondag- als de zaterdagafdeling klimt naar de 1e klasse R.V.B. De zondagafdeling schiet een seizoen daarna (1969/’70) zelfs door naar de K.N.V.B. om aan het eind van het seizoen 1971/’72 een plek te veroveren in de 3e klasse K.N.V.B.
    Het hoogtepunt voor onze zondagafdeling volgt in het seizoen 1973/’74 wanneer promotie naar de 2e klasse K.N.V.B. wordt bewerkstelligd!

    Pieken en dalen
    De prestatiecurve blijft in de volgende jaren pieken en dalen vertonen. In het begin van de jaren 70 zakt de zaterdagafdeling weer af naar de 2e klasse R.V.B., maar in de tachtiger jaren rammelt zij nadrukkelijk aan de poort van de K.N.V.B. De grote stap kan echter pas in de negentiger jaren gemaakt worden.
    Nadat in het seizoen 1997/’98 net promotie wordt gemist, wordt de zaterdagafdeling in het seizoen 1998/’99 onbedreigd kampioen van de 4e klasse en promoveert zij voor het eerst naar de 3e klasse K.N.V.B. Na een goed debuutseizoen gaat de oude waarheid, dat het tweede seizoen altijd het moeilijkst is, weer eens op, want de zaterdag degradeert naar de 4e klasse. Onder leiding van de nieuwe trainer Slobodan Dutina en met de komst van een aantal getalenteerde spelers maakt men echter het verloren gegane terrein direct weer goed.
    Het seizoen 2002/2003 is er één met 2 gezichten. Het ene moment meedoend om het kampioenschap, het andere moment vechtend tegen degradatie, met als uiteindelijk resultaat nipte handhaving in de 3e klasse.
    Met trainer Jan van Pelt hoopt men daar in het seizoen 2003/2004 verandering in te kunnen brengen, maar het uiteindelijke resultaat valt tegen met directe degradatie naar de 4e klasse. Met een aantal versterkingen heeft men slechts één doel voor het seizoen 2004/2005: directe terugkeer naar de 3e klasse. Vijf punten voorsprong blijken echter niet genoeg voor het kampioenschap en op de laatste speeldag wordt zelfs de tweede plaats uit handen gegeven, zodat een hernieuwd optreden in de 3e klasse met minimaal één jaar wordt uitgesteld.

    In het seizoen 2005/2006 gaan de zaterdagvoetballers niet opnieuw in de fout en worden zij glansrijk kampioen, zodat zij het seizoen 2006/2007 opnieuw in de derde klasse zijn te bewonderen. Het aantrekken van enkele goede spelers leidt echter niet tot het gewenste resultaat, want de selectie eindigt op een teleurstellende achtste plaats. Onder leiding van de van de zondagselectie afkomstige trainer Ad Bijl moet er in het seizoen 2007/2008 worden meegedaan om de bovenste plaatsen. Dat moet in de thuiswedstrijden dan gebeuren op kunstgras, want dat ligt per september 2007 op het hoofdveld!

    Ook de zondagafdeling heeft met ups en downs te maken. De ploeg degradeert in het seizoen 1988/’89 naar de 3e klasse K.N.V.B. en in het seizoen 1992/’93 zelfs naar de 4e klasse. Met de komst van drie gelouterde spelers van onze Rotterdamse vrienden D.R.L. keren de successen van weleer echter terug aan de Brielsestraatweg. Meteen worden zij kampioen en promoveren naar de 3e klasse. Na twee succesvolle seizoenen met evenzovele periodetitels lukt het net niet om de 2e klasse te bereiken, sterker nog, in het seizoen 1998/’99 degradeert de zondagafdeling, ondanks een sterke eindsprint, zelfs naar de 4e klasse K.N.V.B. Onder het bewind van de nieuwe, ambitieuze voorzitter Ton Lammers en met het terughalen van enkele spelers keert het 1ste zondagelftal meteen weer terug naar de 3e klasse, om, voor het eerst in 15 jaar, maar meteen door te stoten naar de 2e klasse! Na een moeilijk seizoen weet men zich via een beslissingswedstrijd te handhaven, maar in het tweede seizoen is alles anders.
    Door het behalen van de 3e periodetitel wordt deelname aan de nacompetitie afgedwongen. Daarin worden de mannen van de dienstdoende trainer Hans de Heer echter gestuit door het Haagse VUC.

    Met de komst van negen nieuwe spelers hoopt het 1ste zondagelftal in het seizoen 2003/2004 mee te kunnen doen om een plek voor directe promotie naar de 1ste klasse, maar het pakt heel anders uit. Door blessures, schorsingen en het ontbreken van teamverband degradeert men naar de 3e klasse!
    Met enkele versterkingen heeft het 1ste zondagelftal voor het seizoen 2004/2005 slechts één doel voor ogen: directe terugkeer naar de 2e klasse. Lang lijkt het daar ook naar uit te zien, maar zelfs een voorsprong van zeven punten blijkt geen garantie voor een kampioenschap. Achtervolger PFC achterhaalt de Hellevoeters en wordt met een voorsprong van twee punten kampioen van de 3e klasse. Ook in het seizoen 2005/2006 laten de zondagvoetballers het op de belangrijke momenten afweten, zodat zij ook in het seizoen 2006/2007 uitkomen in de derde klasse. Door een complete leegloop eindigt het (te) jonge elftal dat seizoen met twee punten roemloos onderaan en besluit v.v. Hellevoetsluis bij gebrek aan spelers voor het seizoen 2007/2008 geen eerste zondagelftal meer in te schrijven, waarmee er een einde komt aan de prestatieve zondagafdeling.

    Het eerste zaterdagelftal daarentegen behaalt, aangevuld met enkele talentvolle, jeugdige spelers van de zondag, in het seizoen 2007-2008 de titel in de derde klasse en komt daardoor voor het eerst in de geschiedenis van de zaterdagafdeling uit in de tweede klasse! Helaas blijft dit slechts beperkt tot één seizoen, maar na het behalen van de titel in het seizoen 2011-2012 promoveert het eerste zaterdagelftal weer naar de tweede klasse!

    Onder leiding van trainer Edwin de Koning, die op dat moment zijn 3e seizoen als hoofdtrainer ingaat, beleven de Hellevoeters in het seizoen 2012-2013 een historisch seizoen. In de winterstop staan ze nog met 6 punten stijf onderaan en ook in de eerste 2 maanden van 2013 lijken de resultaten tot directe degradatie te leiden. Vanaf 16 maart wordt alles anders! Voor aanvang van de wedstrijd tegen het Vlaardingse C.W.O. staat het team met 12 punten onderaan, maar 1,5 maand later heeft het 34 punten, ontsnapt het daarmee niet alleen aan degradatie, maar wint het zelfs de 3e periode en speelt het nacompetitie om een plek in de 1ste klasse! Helaas wordt het daarin na een heroïsch gevecht na strafschoppen uitgeschakeld door het Haagse DUNO, maar de wedstrijden verlopen zowel binnen als buiten de lijnen in zo'n sportieve sfeer dat er nu nog altijd een warme band is met de club uit de Hofstad. Ondanks de eindsprint in het seizoen 2012-2013 staat het team in het seizoen 2013-2014 wederom onderin. Directe degradatie wordt voorkomen, maar op doelsaldo wordt men veroordeeld tot het spelen van promotie-/degradatiewedstrijden. Daarin verliest het thuis met 1-2 van Piershil en speelt het uit met 2-2 gelijk, waardoor een onvoorziene degradatie naar de 3e klasse weer een feit is.

    Ingedeeld in de regio Zuid I heeft Hellevoetsluis 1 voor het seizoen 2014-2015 maar één doel: directe terugkeer naar de 2e klasse. De krachtsverschillen tussen de clubs uit West 2 (Hellevoetsluis, DBGC, Nieuwenhoorn, Den Bommel en WFB) en Zuid I zijn (te) groot en al snel is er een afscheiding op de ranglijst. Hellevoetsluis voert lange tijd ongeslagen die ranglijst aan, maar moet op 13 december 2014 thuis met 1-2 haar meerdere erkennen in eeuwige rivaal Nieuwenhoorn. Deze competitiewedstrijd staat dan voor het eerst in 35 jaar weer eens op het programma en dat is te merken! Wekenlang houdt de clash heel Voorne-Putten bezig en onder overweldigende belangstelling wordt de wedstrijd uiteindelijk gespeeld. Meer dan 1.000 toeschouwers omzomen op dat moment het hoofdveld van het ING Sportpark! Ondanks de nederlaag gaat Hellevoetsluis toch als trotse koploper de winterstop in, maar na de hervatting komt de klad erin en verliest het twee keer van laaggeplaatste tegenstanders. Daardoor kan DBGC langszij komen en met nog 4 wedstrijden te spelen staan beide teams in punten gelijk bovenaan. Hellevoetsluis heeft met uitwedstrijden tegen Nieuwenhoorn en WFB een iets zwaarder programma, maar beide wedstrijden worden gewonnen. Omdat ook DBGC haar resterende wedstrijden wint en het doelsaldo niet meetelt in de strijd om de titel moet een beslissingswedstrijd op het terrein van WFB de beslissing brengen. Op donderdag 14 mei 2014 (Hemelvaartsdag) zijn er uiteindelijk ca. 2.500 toeschouwers op de been om de beslissing in de 3e klasse te aanschouwen. Hellevoetsluis komt al snel met 1-0 voor, maar nog voor rust weet DBGC uit Oude-Tonge de stand gelijk te trekken. Na de rust maakt Hellevoetsluis aan alle onzekerheid een eind en beslist het de wedstrijd uiteindelijk door met 4-1 te winnen en zodoende na één seizoen weer terug te keren naar de 2e klasse! Na het laatste fluitsignaal breekt er een groot feest los, wat tot in de vroege uurtjes van vrijdagochtend duurt.

    Ook het 2e elftal presteert in dat seizoen goed, maar mist in de allerlaatste nacompetitiewedstrijd net promotie naar de reserve 1ste klasse. Desondanks zijn er bij de senioren toch nog meer teams die kampioen worden, t.w, het 7e elftal en de veteranen, Ook bij de jeugd zijn er weer diverse kampioenen te begroeten, t.w. de F1, E1, E3 en D1. Al met al is het seizoen 2014-2015 dus een fantastisch seizoen voor Hellevoetsluis, zowel binnen als buiten de lijnen.

    Ook in het seizoen 2015-2016 spelen de Hellevoeters voornamelijk tegen Zeeuwse ploegen, met dit keer zelfs tegenstanders van Zeeuws-Vlaanderen. Naar alle uitwedstrijden wordt dan ook met (gesponsorde) bussen afgereisd en alom wordt Hellevoetsluis gezien als de best voetballende ploeg uit de afdeling. Het zit de Hellevoeters echter vaak niet mee, waardoor het op een bepaald moment zelfs moet vrezen voor p/d-wedstrijden om behoud van het 2e klasserschap. Net op tijd raakt Hellevoetsluis toch op stoom, waardoor het de competitie nog als 6e afsluit en men ook in het seizoen 2016-2017 mag uitkomen in de 2e klasse. Ook het 2e elftal eindigt in de res. 2e klasse als 6e, het 4e en 6e elftal worden kampioen en ook bij de jeugd worden er weer teams kampioen. Dit keer zijn de F1, E6 en C1 de gelukkigen.

    Voor het seizoen 2016-2017 wordt er voor het eerst een jeugdcoördinator aangesteld, waarmee Hellevoetsluis eens te meer aantoont dat de jeugd belangrijk voor de vereniging is. Het eerste elftal, ingedeeld in het vertrouwde district West 2, gaat zich dit seizoen voor het tweede opeenvolgende seizoen proberen te handhaven in de 2e klasse en ook dat zou een unicum zijn. Zowel binnen als buiten de lijnen valt men dat seizoen van de ene in de andere verbazing. Georganiseerde evenementen slagen, het weer zit altijd mee, financieel is de club kerngezond en ook de prestaties van het eerste elftal zijn verbazingwekkend. Hoewel de doelstelling in deze zware 2e klasse handhaven was, strijdt Hellevoetsluis lang bovenin mee en doet het zelfs even serieus mee om de titel! Hoogtepunten in dit seizoen zijn de wedstrijden tegen opnieuw Nieuwenhoorn. Thuis wordt er gelijkgespeeld, maar in de uitwedstrijd wordt er, ondanks een 2-0 achterstand kort na rust, uiteindelijk in de blessuretijd met 2-3 gewonnen! De ploeg van trainer Edwin de Koning, alweer bezig aan zijn 7e seizoen, eindigt de competitie op een knappe 4e plaats en mag, door het winnen van de 2e periode, zelfs strijden om een plaats in de 1ste klasse! Tegenstander RCL uit Leiderdorp is daarin pas in de verlenging te sterk voor onze rood-witten. Toch is er sprake van een fantastisch seizoen en schrijft het team historie, want voor het eerst in de geschiedenis van de zaterdagafdeling komt het eerste elftal voor het derde opeenvolgende seizoen uit in de 2e klasse. Ook het 2e elftal werd 4e en speelde nacompetitie voor promotie, maar werd daarin uitgeschakeld door Spijkenisse. Feest was er bij de E4, D4, C1 en het 4e, want zij werden in het seizoen 2016-2017 kampioen! Tot slot leverde de E1 nog een topprestatie, want in de strijd om de VoetbalRijnmond Cup wisten zij menig hoger spelend team te verslaan en zo de finaledag bij Smitshoek te bereiken. Zij speelden daar de finale tegen klassegenoot Spartaan ’20 en daar hadden zij in de competitie al 2x van verloren. In de finale wedstrijd was echter alles anders, waren de betere kansen voor Hellevoetsluis en wonnen de mannen van de trainers Luuk van Wingerden en Ron Dauthe na strapschoppen de MiniWorld Cup.

    Waar vooraf iedereen voor gek werd verklaard die beweerde dat Hellevoetsluis 1 in het seizoen 2017-2018 tot het laatste moment om het kampioenschap mee zou doen, werd het toch zo'n seizoen! Vanaf de eerste tot de 21ste competitieronde namen de Hellevoeters de eerste plaats in, maar uiteindelijk moesten zij het kampioenschap laten aan BVCB, dat over een beter doelsaldo beschikte. In de nacompetitie werd er nog wel na verlenging met 1-0 van het Leidse UVS gewonnen, maar in de volgende ronde moest het team van Edwin de Koning haar meerdere erkennen in competitiegenoot Sparta. Waar in de reguliere competitie Hellevoetsluis 2x ten onrechte van de Spartanen won, waren het nu de Rotterdammers die onterecht met 2-1 aan het langste eind trokken. Bij de jeugd werd wel de JO11-4 kampioen en bij de senioren gold dat voor het 6e en het 7e. Het 7e elftal reikte ook nog eens tot de halve finale van de beker!

    In het seizoen 2018-2019 verliep het sportief allemaal wat minder voor het eerste elftal en, hoewel er op 13 april nog met 2-1 van aartsrivaal Nieuwenhoorn werd gewonnen, werd het kleurloos 7e in de eindrangschikking. Het 2e elftal maakte wel indruk, werd kampioen en promoveerde daarmee voor het eerst in de historie naar de res. 1ste klasse! Het 6e elftal werd ook kampioen en bij de jeugd vielen er ook veel kampioenen te begroeten. De JO11-1, JO11-5, JO13-4, JO19-1 en JO19-2 stonden aan het eind van het seizoen met de bloemen. Bijna met de bloemen en de beker stonden de veteranen. Zij haalden namelijk de finale van de districtsbeker, maar moesten daarin terecht hun meerdere erkennen in het veel betere Voorwaarts. Tegen alle verhoudingen in kwamen de Hellevoeters wel 2x op voorsprong, maar uiteindelijk verloren de 35+-ers toch maar net met 3-2. Toch was dat niet het absolute hoogtepunt van het seizoen, want dat was natuurlijk de viering van het 100-jarig bestaan! Al maanden werd er naar uitgekeken en het heeft uiteindelijk alle verwachtingen overtroffen! Er was gedurende de feestweek van 5 t/m 11 mei voor ieder wat wils, het weer zat mee, alles ging goed, iedereen was blij en enthousiast en er is werkelijk geen onvertogen woord gevallen. Ook werd de vereniging nog eens verrast met de koninklijke erepenning, op de receptie door burgemeester Milène Junius uitgereikt aan voorzitter Edwin Boogaard.

    Het seizoen 2019-2020 verliep desastreus. Daar was in het begin nog geen enkele aanwijzing voor, maar vanaf maart 2020 had een dodelijk virus, het coronavirus, de wereld in haar greep. Het leven kwam stil te staan, mensen moesten thuisblijven, winkels en horecabedrijven gingen dicht, wat voor sommigen zelfs leidde tot een faillissement, en ook alle voetbalcompetities kwamen stil te liggen, waardoor er ook voor Hellevoetsluis, dit seizoen ingedeeld in de 2e klasse E district Zuid 1, een voortijdig einde kwam aan het seizoen. Ook het afscheid van hoofdtrainer Edwin de Koning, die na 10 seizoenen vertrok naar hoofdklasser Smitshoek, viel daarmee in duigen. Eind mei kon er nog wel even getraind worden, maar dat moest allemaal op 1,5 meter van elkaar gebeuren.

    Ook in het seizoen 2020-2021 ondervond een ieder daar nog hinder van. Voetbalverenigingen hielden kleedkamers en de kantine dicht en er mochten niet meer dan 250 toeschouwers op het terrein zijn, om verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. Onder leiding van de nieuwe hoofdtrainer Paul Bestebreur werd in oktober de laatste competitiewedstrijd gespeeld, waarna alles weer stil kwam te liggen. Hoewel er na verloop van tijd wel weer (met beperkingen) getraind mocht worden, werd de competitie dat seizoen niet meer hervat. Ook de kantine en kleedkamers bleven gesloten. Inkomsten werden vooral gegenereerd door acties die opgezet werden, zoals Ronde van de Club en Oliebollen verkopen.

    Voor aanvang van het seizoen 2021-2022 werd de toplaag van het kunstgras vervangen door een nieuwe mat! Daarmee lag het hoofdveld er weer prachtig bij en kon het er weer jaren tegenaan. Het seizoen 2021-2022 leek ook weer in zijn volledigheid gespeeld te gaan worden, maar vanaf oktober/november gooide corona toch weer roet in het eten. Eerst werd er nog besloten tot wedstrijden zonder publiek, maar begin december werd dan toch weer de hele competitie stilgelegd. Dit duurde tot maart 2022, maar uiteindelijk werden de competities wel versneld en in zijn geheel uitgespeeld, wat ertoe leidde dat er op 25 juni nog beslissingswedstrijden werden gespeeld. Hellevoetsluis 1 deed lang mee om de bovenste plaatsen, stond zelfs regelmatig bovenaan, had op zeker moment de beste papieren, maar persoonlijke omstandigheden binnen het team leidden er uiteindelijk toe dat de ploeg uiteindelijk op een toch nog fraaie 3e plaats eindigde. Helaas greep het overal naast v.w.b. nacompetitie. Het 2e elftal onderging na de winterstop een metamorfose. Onder leiding van de in de winterstop aangestelde nieuwe trainer Ad Reijtenbagh werd zelfs de 2e periode gewonnen en voetbalde men nacompetitie om promotie naar de res. hoofdklasse! Helaas was in de eerste wedstrijd hoofdklasser Forum Sport met 3-1 te sterk. Bij de overige senioren werd het 6e elftal kampioen en presteerden het 3e, 4e en de veteranen naar behoren. Het 5e elftal had te weinig spelers en werd teruggetrokken. Bij de jeugd vielen er weer diverse kampioenen te begroeten. De JO08-1, JO12-1, JO13-1 en JO17-1 werden daarvoor tijdens de kampioenenparade in het zonnetje gezet. Daar werd ook afscheid genomen van enkele spelers van de selectie, waaronder Marley Dors die als eigen jeugdspeler, na 2 jaar selectievoetbal, nu de stap ging maken naar hoofdklasser Spijkenisse. Öner Sang-A-Jong en Danijel Ribaric werden uitgezwaaid, omdat zij besloten hadden te stoppen met voetballen.

    Voor het seizoen 2022-2023 werd Hellevoetsluis 1, met regiogenoten Zuidland, DBGC en NSVV, weer ingedeeld in de regio Zeeland. Ondanks kampioensaspiraties eindigde het team van vertrekkend trainer Paul Bestebreur op een telurstellende 3e plaats, achter kampioen NSVV en numm er 2 Zuidland, dat via de nacompetitie promoveerde naar de 1ste klasse. Hellevoetsluis werd in die nacompetitie voor promotie al in de eerste ronde uitgeschakeld. In dordrecht verloor het van 1ste klasser Oranje Wit met maar liefst 5-1.

    Voor het seizoen 2023-2024 werd er vooral jongens aangetrokken die binding hadden met de regio en van gezelligheid houden. Ook werd er in eerste instantie gezoicht naar scorende spelers. Met de komst van de jonge trainer Mark van Os (34 jaar) liet Hellevoetsluis weer eesn zien jonge talenten een kans te geven.