• Een grote mond in alle voorbeschouwingen en een beledigend spandoek met de neerbuigende tekst ‘In 100 jaar niks bereikt’, meer had Hellevoetsluis niet nodig om optimaal gemotiveerd aan de wedstrijd met Nieuwenhoorn te beginnen. Dat leidde binnen 15 minuten al tot een 2-0 voorsprong en, hoewel Nieuwenhoorn nog terug kwam tot 2-1, nooit had je het gevoel dat Hellevoetsluis deze wedstrijd ging verliezen. Zo slaat de balans in de mini-klassieker weer uit in het voordeel van de rood-witten, die nu 3 onderlinge confrontaties in competitieverband wisten te winnen, er 2 verloren en er 1 in een gelijkspel zagen eindigen.

    Weken was er al naar uitgekeken en de vrijwilligers en het bestuur van v.v. Hellevoetsluis hadden er weer alles aan gedaan om van dè clash van Voorne-Putten een ware happening te maken. Biertaps langs de lijn, een patatkraam, een DJ na afloop en natuurlijk de inmiddels ongeëvenaarde sfeeractie van het Hellevoetsluis-publiek bij de opkomst van beide elftallen, begeleid door de 4- en 5-jarige mini-pupillen van beide verenigingen. De ca. 800 toeschouwers gingen er eens goed voor staan en zitten en keken elkaar na een kwartier verbijsterd aan. Topfavoriet Nieuwenhoorn, koploper in de 2e klasse D, liet zich, mogelijk geïmponeerd door de intimiderende entourage, volledig het kaas van het brood eten en zag de Brielsestraatwegbewoners binnen 15 minuten een 2-0 voorsprong nemen. Eerst was het na 5 minuten een voorzet van Davy Mierop die door een Nieuwenhoorn-verdediger in het eigen doel werd gewerkt en na 15 minuten was het Serkan Yavuzyigitoglu die met een afgemeten voorzet vanaf rechts Brian Poelman wist te bereiken, die met één simpele voetbeweging voor de 2-0 zorgde. Vervolgens was de wedstrijd in evenwicht, maar wist Nieuwenhoorn op het half uur de achterstand toch tot 2-1 te verkleinen. Dit was tevens de ruststand.

    In de tweede helft zou je toch denken dat het kwalitatief sterker geachte Nieuwenhoorn het Hellevoetsluis van Edwin de Koning onder druk zou zetten, om iets te doen aan de achterstand, maar niets was minder waar. De wedstrijd was meer spannend dan goed, maar dat is wat een derby vaker kenmerkt. Overlopend van kwaliteit hanteerden de ‘zwarten’ echter vooral de lange bal, wat met een kleine speler in de spits niet zoveel zin heeft. Zeker niet tegenover de mannetjesputters, goede koppers en uitblinkers van deze middag, Jeffrey de Koning en Tommie van Schaijk. De ‘rooien’ gaven dan ook in de hele tweede helft werkelijk geen kans weg en keeper Ti-jey Bins hoefde niet één noemenswaardige redding te verrichten. De beste kansen waren zelfs voor de Hellevoeters, maar zij zagen een schuiver van Davy Mierop net voorlangs het doel verdwijnen, waar Patrick Struijk net te laat was om de bal nog het laatste zetje te geven, en Brian Poelman zag een schot net over zeilen. Nieuwenhoorn schoof hun laatste man door, maar trainer De Koning anticipeerde daarop door Öner Sang-A-Jong in te brengen voor aanvaller Yavuzyigitoglu, zodat ook dit gevaar weer werd geëlimineerd. Hellevoetsluis kreeg zelfs geen slotoffensief te verwerken en zo bleef het betrekkelijk eenvoudig overeind in deze kwalitatief matige, maar o zo spannende derby. Toen de uitstekend leidende scheidsrechter Wolf uit Berkel en Rodenrijs in de 93e minuut voor het einde floot, barstte er een feest op het hoofdveld los alsof Hellevoetsluis zojuist kampioen was geworden. De overwinning in deze prestigieuze derby werd ook daarna nog lang gevierd in ’t Hellevoet Huis.